Olga de Żbik

Docieramy dziś z U. do jakichś granic. Musimy je przekroczyć. Przerzucamy się SDM i PJ Harvey. A ja tęsknię za tym, co w tytule.

I don’t know any lullabiesI don’t know howto make you minebut I can learnIn lonely days long agoI saw lovers put on a showwell now it’s my turn

Podniecają mnie skupieni mężczyźni, z oczami nieprzejrzanymi i matowymi jak cienie, szybcy niczym bicze, małomówni. (…) Agnieszka Wolny Lonty 

Jest trochę inaczej, niż było. Trzeba więcej światła.

Najczęściej przy Joannie.

Tkwię w oku cyklonu. Lub w innym niewygodnym miejscu. Tak przynajmniej mi się wydaje. U. ryczy, bo nie może ogarnąć. Ja też nie ogarniam, ale naprędce wymyślam milion rozwiązań dotyczących… Dowiedz się więcej »Koniec z zasranym liryzmem: liczą sie tylko fakty

…to przede wszystkim moja własna nieadekwatność. Marząc o pachnących mokrą trawą przestrzeniach przykuta jestem do betonowych nawierzchni. Niezdolna do wykonywania intensywnych poruszeń. Składam się z tęsknoty za dzikością szumiących lasów… Dowiedz się więcej »Co mnie zdumiewa

  Żyję w środowisku łatwopalnym. To jego główna, choć nie jedyna cecha gatunkowa. Za każdym razem, gdy odpalam papierosa (a zawsze obiecuję sobie, że nie będę palić w pokoju!) uruchamia… Dowiedz się więcej »Rękopisy nie płoną